Ooit begonnen als leerling verpleegkundige, twintig jaar brandweerervaring en veiligheidskundige. Al met al een goede basis om vanuit risicobewustzijn de BHV-taak vorm te geven.
Als we Theo Knapen aan het woord laten over BHV dan hoor je niet snel een standaard verhaal. “Ik wil graag het bedrijf kennen om een inschatting te kunnen maken van de risico’s en daar de BHV training op af te stemmen”. Om zijn visie te illustreren begint hij te vertellen.

Bij de brandweer is altijd een team aanwezig dat repressief inzetbaar is. Een brand moet meestal uit en bij een ongeval met beknelling is het handig als de brandweer met haar materieel ingezet kan worden om een slachtoffer te bevrijden. Maar naast de repressieve taak wordt er bij de brandweer ook veel aan preventie gedaan. Als we preventie doortrekken naar de BHV dan liggen daar mogelijkheden om te verbeteren. Dat betekent volgens Theo dat er niet alleen aandacht moet zijn voor het repressieve deel van de BHV taak maar dat er ook een preventieve taak aan de functie van BHV’er gekoppeld kan worden. Logisch vanuit veiligheidskundig perspectief en, wat Theo betreft net zo logisch in de BHV organisatie.
Maar ja… Wat gebeurt er als je een collega aanspreekt op onveilig gedrag? Vaak levert het weerstand op. En toch, als je het meetbaar maakt wordt het ook herkenbaar.

“Ik heb mijn zoon zijn leven lang lastig gevallen met veiligheid”, vertelt Theo. “Fikkie steken in zijn jeugd, veiligheidsprocedures tijdens de duikopleiding, varen met een motorboot… Ik hoorde regelmatig: ”Ja Pa.. gaan we nou?”. Tot ik een keer niet de ouwe zeur wilde zijn en hem zonder veiligheidsinstructie een pallet door liet zagen met een handcirkelzaag. Gelukkig zaagde hij alleen het snoer door dus op een steekvlam en een stroomloos huis na was er niet zo veel aan de hand. Maar ik kon wel meten wat er kan gebeuren zonder instructie. Het meest lastige is natuurlijk dat je niet kunt meten wat er niet gebeurt als je wel instructie geeft. Gelukkig was de schade in dit geval overzichtelijk en snel hersteld.

Onder collega’s wil je ook geen zeurpiet zijn dus ook daar moet aan gewerkt worden. In toolboxen en andere instructiemomenten probeer ik de collega’s van de BHV’ers met dit soort voorbeelden duidelijk te maken hoe lastig preventie soms is. Gelukkig wordt er veel gelachen tijdens dergelijk overleg en ik hoop dat het bijdraagt tot een stukje begrip.

Uiteindelijk zijn we allemaal met preventie bezig alleen benoemen we het niet altijd. Ga maar bij jezelf na. Plaatste je een traphekje toen je kinderen begonnen te lopen of nam je het risico?

Wil je eens van gedachten wisselen over de invulling van een BHV training? Theo.Knapen@PraKtima.nl